Bakım sürekli gelişim gösteren dinamik bir kavramdır. Teorik bir terim olan bakım kavramı klinikte bakım gereksinimi olan birey ile karşılaşma ve ilişki kurma ile anlam kazanır. Bakım ancak hemşirenin bireyin yaşam alanına ve varoluşsal alanına girmesiyle başlayabilir ve böylece hemşire bireyin varoluş durumunu saptar, bunu hisseder ve tepki gösterir. Kişilerarası bakım ilişkisinde gerçekleştirilen her bir bakım davranışı bireyde anlamlı etkiler yaratır. Bireyi etkili dinleme, göz teması kurma, bireyi rahatlatma, bireyin sorumluluğunu alma, dokunma, duyarlı olma, saygılı olma, sözel güvenceler sunma, fiziksel ve zihinsel hazır bulunma, duygusal olarak açık ve ulaşılabilir olma, birey merkezli olma ve bilgi verme olarak tanımlanan bakım davranışları bireyde iyileştirici etki yaratır ve iz bırakır. Bu makalede bakımın iyileştirici etkisi yaşanmış bakım hikâyeleri ile tartışılmıştır.